Kalendarz wydarzeń

„To jest moja wieczorna msza” – mówi słuchacz z Hajnówki. „My się kąpiemy, ubieramy odświętnie i dopiero później włączamy radio” – opowiada starsze małżeństwo z Białegostoku. „Dzięki Radiu Racja i koncertowi życzeń wyszłam z depresji po śmierci męża” – to głos kolejnej słuchaczki z Białegostoku.

Koncertu życzeń słucha się w samotności i skupieniu, ale także razem z sąsiadami za biesiadnym stołem i na imprezach tanecznych. Na dyżurach w szpitalach czy straży pożarnej, w oborze podczas dojenia krów czy w traktorze podczas prac polowych. Potem przez kilka dni omawia się koncert ze znajomymi, jakie leciały piosenki, kto komu złożył życzenia, a komu nie udało się dodzwonić. Z dodzwonieniem się, zresztą, jest największy problem. Ale jak już się uda, to można powiedzieć dużo, pozdrowić rodzinę i wszystkich znajomych na Białostocczyźnie, ale także w Holandii, Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych czy Australii. Z zagranicy też płyną życzenia obfitym strumieniem. Na antenie mówi się po białorusku, polsku i wszystkich możliwych dialektach i mieszankach polsko-białoruskich używanych na co dzień na Białostocczyźnie. Ta swojskość, dla jednych powrót to lat dzieciństwa, dla innych dowartościowanie ich muzyki i języka na antenie, jest także niewątpliwym atutem audycji.

W filmie pokażemy ten fenomen poprzez słuchaczy. Redakcja i sam program będą ważnym spoiwem, ale prawdziwymi bohaterami będą słuchający program mieszkańcy różnych zakątków Białostocczyzny. Będą to zarówno osoby z Białegostoku, jak i małych wsi, zagubionych gdzieś pod białoruską granicą. Młodzi i starzy, pracujący i słuchający programu na sali szpitalnej. Rodzice za pośrednictwem radia pozdrawiający swoje dzieci w Rotterdamie czy Edynburgu i młodzież bawiąca się w klubie, przekazująca swoim kolegom życzenia urodzinowe czy też z innej okazji.

„Podlaski koncert życzeń” to odpowiedź na zwykłą ludzką potrzebę podzielenia się swoimi smutkami i radościami, swoisty konfesjonał dla tysięcy osób. Słuchacze mówią o sprawach osobistych, ale też w ich słowach pojawiają się najważniejsze zjawiska społeczne w naszym regionie: starzenie się wsi na ścianie wschodniej, problemy z pracą, emigracja zarobkowa itd.

Chcemy, aby te opowieści ułożyły się w filmową panoramę dużej części Podlasia. Panoramę czasem smutną, refleksyjną, a czasem żywą, radosną czy wręcz śmieszną. Po prostu: „Koncert życia”.

Organizatorzy: Gminne Centrum Kultury w Dubinach