Leczenie stomatologiczne - pytania i odpowiedzi

Zanim usiądziesz na fotelu stomatologicznym pamiętaj, że decydując się na leczenie bezpłatne, trzeba sprawdzić, czy wybrany lekarz stomatolog ma podpisany kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia. Warto też poinformować stomatologa, że wybieramy leczenie bezpłatne, czyli przysługujące w ramach ubezpieczenia zdrowotnego.

Należy pamiętać, że zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 06 listopada 2013 w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia stomatologicznego, ustalony jest wykaz gwarantowanych bezpłatnych świadczeń zdrowotnych udzielanych przez lekarza dentystę oraz materiałów stomatologicznych stosowanych przy udzielaniu tych świadczeń. Dentysta, który świadczy usługi w ramach kontraktu z NFZ, nie może żądać od pacjenta dopłat za dodatkowe świadczenia. Opłatę za świadczenia stomatologiczne i za materiały stomatologiczne, które nie są umieszczone w wykazie materiałów stomatologicznych stosowanych przy udzielaniu świadczeń gwarantowanych, ponosi pacjent. Świadczeniodawca powinien każdorazowo poinformować o tym pacjenta.

Trzeba wiedzieć, że: świadczeniodawca zobowiązany jest do przyjęcia świadczeniobiorcy w terminie z nim uzgodnionym. Jeżeli z przyczyny niezależnej od świadczeniodawcy nie może on przyjąć świadczeniobiorcy w uzgodnionym czasie, zobowiązany jest do wyznaczenia nowego terminu i poinformowania o nim pacjenta. Świadczeniobiorcy zgłaszający się z bólem przyjmowani są w dniu zgłoszenia. Pacjent ma prawo zażądać od lekarza stomatologa wystawienia rachunku za usługi prywatne. Każdy ma prawo do swobodnego wyboru lekarza stomatologa, spośród lekarzy dentystów, którzy zawarli umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, bez deklaracji wyłączności leczenia w jednym gabinecie. Pacjent ma prawo zgłosić się do lekarza specjalisty stomatologa bez skierowania. Skierowanie potrzebne jest tylko w przypadku konsultacji.

Przykładowe świadczenia, które należą się świadczeniobiorcy bezpłatnie:

Badanie lekarskie

Znieczulenia

Świadczenia udzielane są w połączeniu z innymi świadczeniami gwarantowanymi
Zabiegi profilaktyczne

Leczenie zachowawcze

Leczenie chorób dziąseł

Leczenie chirurgiczne

Leczenie ortodontyczne

Leczenie protetyczne

Leczenie stomatologiczne w znieczuleniu ogólnym – jeżeli wynika to ze wskazań medycznych, przysługuje dzieciom niepełnosprawnym do 16 roku życia oraz dzieciom i młodzieży niepełnosprawnym w stopniu umiarkowanym i znacznym od ukończenia 16. do ukończenia 18. roku życia przysługują kompozytowe materiały światłoutwardzalne. Osobom niepełnosprawnym w stopniu umiarkowanym i znacznym, które ukończyły 18. Rok życia, jeżeli wynika to ze wskazań medycznych, przysługują znieczulenie ogólne i kompozytowe materiały światłoutwardzalne do wypełnień.

Pytania i odpowiedzi

Czy do szpitala wymagane jest skierowanie, czy lekarz z gabinetu prywatnego może wystawić skierowanie do szpitala?
Skierowanie na leczenie szpitalne może być wystawione przez każdego lekarza lub felczera. Skierowanie do szpitala może być wystawione również przez lekarza, który nie jest lekarzem ubezpieczenia zdrowotnego. Skierowanie do szpitala wystawiane jest wtedy, gdy cel leczenia nie może być osiągnięty w warunkach ambulatoryjnych. Szpital zapewnia rejestrację na podstawie zgłoszenia, w szczególności: osobistego, telefonicznego lub za pośrednictwem osoby trzeciej. W stanach nagłych, gdy nieudzielenie pomocy medycznej może stanowić przyczynę utraty zdrowia lub życia, świadczenia zdrowotne udzielane są bez skierowania. Pacjent przyjmowany do szpitala powinien posiadać ze sobą dowód potwierdzający tożsamość (np. dowód osobisty, paszport itp.) celem umożliwienia identyfikacji pacjenta i potwierdzenia przez szpital uprawnień do świadczeń w ramach ubezpieczenia zdrowotnego. Lekarz kierujący pacjenta do szpitala zobowiązany jest dołączyć do skierowania wyniki niezbędnych badań diagnostycznych i przeprowadzonych konsultacji. a także wszelkie istotne informacje o dotychczasowym leczeniu specjalistycznym lub szpitalnym.
Czy pacjent, który ukończył 18 rok życia może być leczony w szpitalu/oddziale dla dzieci ?
Dopuszczalna jest sytuacja udzielenia świadczenia osobom powyżej 18 roku życia w szpitalu/oddziale dla dzieci, w przypadku gdy lekarz podejmie się udzielenia takiego świadczenia i nie wpłynie to na ograniczenie dostępności do świadczeń dla pacjentów niepełnoletnich. Celem rozliczenia takiej hospitalizacji świadczeniodawca występuje z wnioskiem o indywidualne rozliczenie do Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w terminie 7 dni od dnia zakończenia hospitalizacji.
Czy lekarz może wystawić jednoczasowo skierowanie na operacje zaćmy obu oczu?
Tak, jeżeli jest takie wskazanie medyczne. Ale termin operacji nie może być jednoczasowy. Pacjent na podstawie takiego skierowania powinien być zapisany na operację leczenia zaćmy obu oczu ale na dwa różne terminy operacji. O kolejności decyduje lekarz kierując się względami medycznymi.
Czy szpital może pobierać opłaty za poród rodzinny albo za opiekę nad bliskim?
W świetle przepisów ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, pacjent ma prawo do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej sprawowanej przez osobę bliską. Koszty ponoszone przez szpital z tytułu sprawowania przez osobę bliską opieki pielęgnacyjnej nie mogą obciążać szpitala. Dopuszcza się zatem możliwość pobierania przez szpital opłat związanych bezpośrednio z obecnością w szpitalu osoby sprawującej opiekę pielęgnacyjną nad chorym. Szpital może pobrać także opłatę z tytułu kosztów związanych z udziałem osoby bliskiej przy porodzie, np. za dostarczone tej osobie obuwie, fartuch ochronny czy posiłek. Opłata powinna wynikać z rzeczywistych kosztów, a jej wysokość nie może być ustalana w sposób dowolny i stanowić bariery w korzystaniu z praw pacjenta. Informacja o podstawie naliczania i wysokości opłaty oraz o sposobie ich pobierania powinna być jawna, zrozumiała i dostępna dla wszystkich zainteresowanych. Wniesienie na rzecz szpitala opłaty nazywanej „cegiełką”, nie może być warunkiem udzielenia świadczenia opieki zdrowotnej. Pobieranie wpłat na rzecz szpitala może się odbywać wyłącznie na zasadach dobrowolności. Podstawa prawna: Art. 34 i 35 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz.U.2012, poz. 159).
za: nfz-bialystok.pl