Białowieskie Integracje Artystyczne „Peretocze” zostały zainicjowane przez Centrum Promocji Regionu ”Czerlonka” Fundacji „Muzyka Cerkiewna” w Hajnówce w 2003 roku. Idea imprezy zrodziła się z fascynacji Mikołaja Buszko – dyrektora Fundacji regionem Puszczy Białowieskiej – jego przeszłością historyczną, walorami przyrodniczymi, tradycją i kulturą.
Jubileuszowe
XV Białowieskie Integracje Artystyczne - „Peretocze 2017”
28 Lipca— Piątek
godz. 17.00 - „Peretocze” zaprasza - „Bryczkowy rekonesans artystyczny”
godz. 18.00 - Hejnały puszczańskie i otwarcie Festiwalu
KONCERTUJĄ:
Studio folki. Białorusinów Podlasia „Żemerwa” - Studziwody
Zespół folklorystyczny „Tonieżanki” - Tonież, Białoruś
Tatarski Zespół „Buńczuk” _ Białystok, Polska
Zespół „Chutar” - Gródek, Polska
Zespól Państw.Uniwersyt. Białorusi „Wałaczobniki” - Mińsk
Narodowa Kapela Litwy „Sutaras” - Wilno
Zespół Państw. Filharm. Białorusi „Kupalinka” - Mińsk
29 LIPCA - SOBOTA
godz. 17.00 - „Peretocze” zaprasza - „Bryczkowy rekonesans artystyczny”
godz. 18.00 - Hejnały puszczańskie
KONCERTUJĄ:
Zespół „Ruczajok” - Białowieża, Polska
Góralski Zespół „Góralska Hora” - Szczyrk, Polska
Laureat Festiw. im. Okudżawy - Jan Siebieszuk - Hajnówka
Zespół „Świtanak” - Białystok, Polska
Zespół Tańca Ludowego „Czeremosz” - Węgorzewo, Polska
Cygański Zespół „Rada” - Grodno, Białoruś
Klezmerski Zespół „Klezmafour” - Lublin, Polska
♦♦♦ UWAGA: Kolejność prezentacji zespołów może ulec zmianie.
Zapraszamy Wstęp wolny
***
Puszczę Białowieską zamieszkiwały w czasach średniowiecza między innymi plemiona jaćwieskie, a następnie ziemie te, położone na zachodnich krańcach Wielkiego Księstwa Litewskiego, były terenem osadnictwa polskiego z zachodu i białoruskiego ze wschodu. Żyli tu zarówno mieszczanie, szlachta i bojarzy, ludność pańszczyźniana, jak i mieszkańcy wolni, osiedli we wsiach królewskich tworzonych z woli Króla, by strzec jego terytorium. Analizując historię osadnictwa Puszczy zauważyć można również obecność innych narodów i grup etnicznych, takich jak Żmudzini, Rosjanie, Ukraińcy, Żydzi, Cyganie, Niemcy, a nawet Tatarzy. Ciekawym tego przykładem jest miejscowość Bernacki Most (w gminie Narewka), gdzie w 1761 roku na uroczysku Osowe, z woli króla Augusta III, osadzony został Stolnik Inowrocławski August Bernacki. Następnie Bernacki Most trafił w ręce tatarskiej rodziny Ajdzikiewiczów, a potem przez kilkadziesiąt lat był zamieszkiwany, poza Polakami, przez Białorusinów i Rosjan oraz osadników niemieckich. Dodać należy jeszcze osiadłych tu Żydów, Cyganów oraz potomków Szwedów i Francuzów pozostałych po licznych wojnach. Polikulturowość regionu sprawiła, ze wielu niepiśmiennych mieszkańców płynnie władało kilkoma językami: polskim, białoruskim, ukraińskim, hebrajskim, rosyjskim czy niemieckim.
Wszystkie te okoliczności wytworzyły specyficzny, ogromny konglomerat kulturowy, w którym przenikają się odmienne obyczaje, języki, religie i kultury, gdzie nierzadko spotkać można stojące obok siebie kościoły, cerkwie, synagogi i meczety.
Odczuwamy zatem konieczność prezentacji i obowiązek przypomnienia obecnym mieszkańcom, jak również licznie przybywającym turystom, kultury narodów zamieszkujących obecnie region Puszczy Białowieskiej i narodów, o których pozostała jedynie pamięć ludzka oraz obiekty materialne, takie jak liczne pamiątki, kirkuty, meczety, synagogi, cmentarze.
Białowieskie Integracje Artystyczne „Peretocze” prezentują wartości duchowe terenu niezwykle zróżnicowanego pod względem kulturowym, wyznaniowym i narodowościowym. Południowo-wschodnia Białostocczyzna należy do jednego z najciekawszych w Polsce, na co z pewnością oddziałały wzajemne wpływy sąsiadujących ze sobą krajów. Wpływy te doskonale obrazuje tradycja muzyczna, będąca mozaiką różnych stylów i manier wykonawczych.
„Peretocze” jest symbolem otwartości, to białoruska nazwa wrót stodoły – przedtocza, miejsca spotykanego u wszystkich zamieszkałych tu narodów, w którym niegdyś kwitło życie kulturalne i towarzyskie, gdzie odbywały się wesela i zabawy wiejskie.
Prezentacja kultury wielu narodów jest niezwykle istotna, gdyż przybliża mieszkańcom historię ziemi, na której żyją i pobudza do refleksji na temat swoich korzeni. Świadomość własnej tożsamości pomaga także zrozumieć, dlaczego spotyka się takie a nie inne nazwy miejscowości i uroczysk, z jakimi wydarzeniami związane są pozostałe tu żydowskie i niemieckie cmentarze, jak wyglądała kiedyś kultura tradycyjna.
